29 Σεπ 2014

DEDEAGAC 2014

Πάς καλά;

Τι τρέχει μ' εσένα; 
Ζεις σε μια πόλη που φτιάχτηκε για να είναι όμορφη και κάνεις σαν να βρέθηκες στην κόλαση.
Όχι, δεν είναι δυσμενής μετάθεση: είναι μια ευκαιρία να αποδείξεις ότι η ζωή εδώ -τέρμα Θεού- είναι πιο εύκολη. 
Πιο ανθρώπινη.
Εντάξει, έχει κρύο το χειμώνα και ο Νοτιάς περονιάζει τα κόκκαλα μέχρι το μεδούλι. Όμως το καλοκαίρι είναι τόσο κοντά. Σήκω ρε από τον καναπέ!
Βγες!

Ναι, είναι όλοι τους βαρετοί. Τους ξέρεις από το σχολείο (τότε που σε τάραζαν στην καρπαζιά) και ό,τι είχες να πεις, τους το είπες προ πολλού. Δεν σε πιστεύω! 50.000 ψυχές σε περιτριγυρίζουν. Κάνε την αλλαγή και εντυπωσίασέ τους! Διάλεξε νέα ενδιαφέροντα. Κάνε την αρχή σε κάτι και άνοιξέ τους τα μάτια!

Οι μισοί είναι συγγενείς σου. Οι άλλοι είναι “ξένοι”, “φαντάροι”, “φοιτητές”, “μπάτσοι”, “κατσίβελοι”... Όλοι εδώ, στο ίδιο τηγάνι. Ευτυχώς, όλοι χωρούν και δεν υπάρχει λόγος να συγκρινόμαστε ποιός θα είναι στον πάτο. Ποικιλία στην κουβέντα να υπάρχει...

Λες “δεν θα κάτσω πολύ, θα φύγω”. Τρίχες! Λες κι εκεί που θα πας (όταν και αν πας), θα κάτσεις για πάντα. Κάνε τις μέρες σου όμορφες. Όσες έμειναν... Βάλε λουλούδια στον τενεκέ κι ας μαραθούν όταν (και άν) θα φύγεις!
Ξεκούνα! Τάραξε τα νερά. Γέμισε τις ώρες σου με τα ταλέντα σου! Παράτα τη μουρμούρα. Απενοχοποιήσου και τραγούδα, χόρεψε, ζωγράφισε, παίξε. Γέλα! Υπάρχουν κι άλλοι που περιμένουν από σενα την αρχή.

Καβάλα το ποδήλατο και πάρε δρόμο. Χωρίς προορισμό. Γίνε για λίγο τουρίστας. Επιτέλους, το αξιοθέατο ΔΕΝ είναι ο φάρος! Είναι η προσπάθεια κάποιου που έβαλε λίγο μεράκι στην αυλή του. Είναι τα χρώματα στις ανθισμένες γλάστρες, τα πιτσιρίκια στα παρκάκια, τα συνθήματα στους τοίχους του λιμανιού. Είναι τα ρημάδια στα χωριά, είναι η αρχιτεκτονική που πέρασε, είναι η ιστορία στα ονόματα των δρόμων, οι αντανακλάσεις των φαναριών στα νερά του λιμανιού. 

Τα αξιοθέατα είναι οι ξεχωριστοί άνθρωποι που ζουν κοντά σου.
 Δες την πόλη σου με άλλα μάτια.

Η πόλη κρατά ακόμα λίγη ομορφιά κι ας έχει περάσει τη θύελλα της οικοδομής. Ναι, σκουριάζουν τα σίδερα από την αλμύρα και θέλουν συνέχεια βάψιμο. Και; Τι κάθεσαι; Αφού σ' ακούω να γκρινιάζεις πως βαρέθηκες τα ίδια και τα ίδια... Ξύπνα το μεράκι σου!

Γίνε και πάλι αληθινός.

Κλείσε επιτέλους την τηλεόραση. Ξέχνα την πρωτεύουσα. Είναι βρώμικη, μολυσματική. Είναι ευτελής, γριά, μίζερη και ψεύτικη.
Είναι μακρυά.

Πολύ μακρυά.
Εδώ είναι η Αλεξανδρούπολη.


Δεν υπάρχουν σχόλια: