ΜΑΤΡΟΖΟΥ 9-11
Θυμάμαι ένα διαμέρισμα στο Κουκάκι, εκεί που πέρασα τα πρώτα πέντε χρόνια της ζωής μου.
Είχε ένα τεράστιο μπαλκόνι, γεμάτο φυτά, που αναζητούσα καταφύγιο από την κάψα του καλοκαιριού. Δρόμο δεν έβλεπα, όσο κι αν παράκουγα τη μάνα μου που φώναζε να μη σκύβω στα κάγκελα.
Θυμάμαι το γραφείο του πατέρα μου. Ένα δωμάτιο με βαριά έπιπλα και ένα μεγάλο βυσσινί χαλί στο πάτωμα, που καθόμουν και έβλεπα το «κάθε μεσημέρι» και «ροζ πάνθηρα». Θυμάμαι τον εαυτό μου να γελάω με ασπρόμαυρους διαλόγους που δεν είχα ιδέα που είναι το αστείο. Θυμάμαι τον καναπέ (το ίδιο καναπέ που φιλοξενείται σήμερα στο σπίτι της μάνας μου, αφού έχει αλλάξει 3 φορές ταπετσαρία, από τότε).
Θυμάμαι την αδελφή μου στην απέναντι καρέκλα, στην κουζίνα με τα φυστικί πλακάκια και τις χαλκομανίες από τα πασχαλινά αυγά. Η Κατερίνα είχε μαγουλάδες. Μόλις είχαμε ανακαλύψει ένα νέο, φοβερό αστείο: είχαμε διαπιστώσει ότι, άμα παραγεμίσεις το στόμα σου με γιαούρτι σακούλας και ζουμπήξεις τα μάγουλά σου, τότε μπορείς να μετατρέψεις το στόμα σου σε ένα απόλυτα ελεγχόμενο ζοφερό όπλο που σπέρνει τον άσπρο θάνατο στον εχθρό και στα πλακάκια . Και στη Μαμα.
Θυμάμαι!
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΕΩΣ
Ο Αντώνης, ο Σάββας, ο Γιώργος, ο Μιχάλης και η αδελφή του η Λίτσα που έκλαιγε άχαρα, ο Περικλής και ο Τάκης. Αυτοί ήταν οι πρωταγωνιστές στην παρέα που παίζαμε στο δρόμο.
Τσογλάνια και κωλόπαιδα, φλούφληδες και τραμπούκοι, όλοι μαζί.
Ποδόσφαιρο, φυσοκάλαμα, μήλα, ποδήλατα, κρυφτό. Σικέ Α-μπε-μπα-μπλομ!
Πατούσες μαύρες από τα πεζοδρόμια, γόνατα ματωμένα από τα χώματα και τα χαλίκια. Ιδρωμένα φανελάκια και μούρες γεμάτες παγωτά.
Φτου ξελευτερία για όλους!
Σπρωξιές, δαγκωνιές, καλαμιές, σφαλιάρες, κλάματα, ξαφνικές συνωμοτικές σιωπές κι έπειτα, ο εκκωφαντικός όλεθρος για τα παιδιά της Θείτσας στον πρώτο, που είχαν εξετάσεις κάθε χρόνο. Μα, κάθε χρόνο!;...
Τι φυτό, αυτή η Θείτσα!
Ευρηματικές προτάσεις σχετικά με την προγέγγιση των ψηλότερων κλαδιών της βερυκοκιάς, με στόχο τη συγκομηδή. Και οι μανάδες, αγγιζαν το έμφραγμα με τις ακροβασίες μας. Δυναμιτάκια στην πιλοτή, διαδρομές διαφυγής από ταράτσα σε ταράτσα, καπάκια αναψυκτικών σε πίστες χαραγμένες με κιμωλία.
Οπλικά συστήματα με πρωτότυπο σχεδιασμό ή προϊόντα κατασκοπείας και μελέτης λαφύρων πολέμου. Εύστοχες ιδέες που περιλάμβαναν δυο καρφιά, ένα λάστιχο, μια σανίδα και ένα μανταλάκι. Και πολλά μπιρμπιλόνια από τις Αγγελικές. Βαλίστρα, σφεντόνα, νεροπίστολα. Μπουγέλα.
Βρεγμένες χλαπάτσες από κωλόχαρτο, σε αποτελεσματικές βολές ακριβείας από τον τεταρτο ή τον πέμπτο, με σημάδι τα διερχόμενα αυτοκίνητα. Σαΐτες από τα φύλλα των τετραδίων που αποδεκατίζαμε κάθε Ιούνη. Σιωπηλά σινιάλα με καθρεφτάκια από τα μπαλκόνια, αντί για την επιβεβλημένη σιέστα. Και νοηματική.
Πίστα matchbox η κουπαστή στο μπαλκόνι, ιπτάμενα αυτοκίνητα από το πάτωμα στο κάγγελο και μετά salto mortale στο κενό.
Πλιάτσικο στις σοκοφρέτες του «χατζηχρήστου» στην ΕΒΓΑ της Ιωνίας, αυστηρή επιτήρηση από τον Κώστα στο περίπτερο της Εφέσου.
Κι όταν γινόταν μια ζημιά. Παναγίες.
Εμείς κάναμε τις παναγίες, οι παθόντες τις...
Βράδια Ιουνίου στην Κωσταντινουπόλεως, κάτω από το κίτρινο φώς του δρόμου, λίγο πριν φύγουν οι πρώτοι για τα εξοχικά τους.
Θα γυρίσεις;
Το παιχνίδι τότε ήταν μια επιμορφωτική διαδικασία. Μάθαμε πώς να τρέχουμε, να κυνηγάμε, να εξερευνούμε και να κρυβόμαστε. Μάθαμε αυτά που μαθαίνει κάθε νεαρό θηλαστικό.
Μάθαμε να αντιμιλάμε, αλλά και να σεβόμαστε. Μάθαμε να λύνουμε τις διαφορές μας με κάποιο τρόπο. Μάθαμε να συσπειρωνόμαστε απέναντι στις άλλες γειτονιές. Και να παίζουμε φάπες μεταξύ μας, όταν δεν υπήρχε άλλος εχθρός πρόχειρος.
Μάθαμε όλα όσα έπρεπε να ξέρει τότε ένας Έλληνας, δηλαδή...
Αλλά πες μου, έχει στ’ αλήθεια ο αδελφός σου μαύρη ζώνη στο καράτε;
2 Ιουν 2008
Πυρηνική Ενέργεια; Είπαμε! Οχι Ευχαριστώ!
Η Τζένη ήταν μια γειτόνισσά μου. Ήταν η κόρη του κύριου Νίκου που έμενε στον έκτο και με έλεγε «ξανθόψυρρα».
Μιλάμε για είκοσι-πέντε –και βάλε- χρόνια πίσω, όταν η Ελλάδα ήταν πολύ πιο απλή. Τότε, η Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα μάς είχε φέρει τις μπανάνες και τα video, H Εθνική Ελλάδος δεν φανταζόταν ότι μπορεί να σηκώσει το ευρωπαϊκό στο μπάσκετ. Κάποιες μονοκατοικίες της Νέας Σμύρνης γίνονταν Πολυκατοικίες και η Τζένη είχε μόλις αποκτήσει το πρώτο της αυτοκίνητο. Ένα μπορντώ 2CV.
Δεν θυμάμαι την Τζένη να οδηγεί αυτό το αυτοκίνητο. Αυτό που μου είχε κάνει εντύπωση ήταν δυο πράγματα: τα παράθυρα που «διπλώναν» προς τα πάνω και ένα κίτρινο αυτοκόλλητο στο πίσω τζάμι. Ήταν ένα αυτοκόλλητο στρογγυλό, με έναν πορτοκαλί «ήλιο» που εγραφε: «ΠΥΡΗΝΙΚΗ ΕΝΕΡΓΕΙΑ; ΟΧΙ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ!».
Έιναι μάλλον αυτονόητο ότι εγώ τότε δέν είχα την παραμικρή ιδέα γύρω από την πυρηνική ενέργεια. Δεν μου είχαν πει τίποτα στο σχολείο για αυτήν και οι γονείς μου την θεωρούσαν –φαντάζομαι- επιστημονική φαντασία, για τα δεδομένα της Ψωροκώσταινας.
Ρώτησα λοιπόν τη μάνα μου τι σημαίνει αυτό το αυτοκόλλητο και εκείνη μου απάντησε ...κάτι μάλλον ακατανόητο.
Χρειάστηκε να περάσουν μερικά χρόνια για να ξανα-ακούσω τη λέξη «Πυρηνικό».
Δεν μπορώ να θυμηθώ αν ήταν πρώτα η ταινία «Η επόμενη μέρα» ή το ατύχημα του Τσέρνομπιλ που μας στέρησε τα λαχανικά για κάμποσο. Πάντως, η σημασία που έδωσα στην συγκεκριμένη λέξη ήταν μάλλον αρνητική. Γιατί, όπως και να είχε, στο μικρό μου το μυαλό, η πυρηνική ενέργεια ήταν κάτι κακό, κάτι που σκοτώνει τον κόσμο. Ακολούθησαν και άλλα παραδείγματα προς αποφυγή, κατι σκόρπιες φωτογραφίες από τη Χιροσίμα, το «Σύνδρομο της Κίνας», το Κοζλοντούι... ενδείξεις που επιβεβαίωναν ότι η απέχθειά μου για κάθε τι «πυρηνικό» ήταν περισσότερο από δικαιολογημένη.
Έτσι μεγάλωσα: Σε μια πόλη που είχε στους δρόμους ταμπέλες που έλεγαν «Δήμος Τάδε – Αποπηρηνικοποιημένη ζώνη». Σ’ ένα μικρόκοσμο που η πυρηνική σχάση ήταν κατακριτέα και η πυρηνική σύντηξη ήταν το επόμενο εφόδιο των τεχνοκρατών. Ένα μικρόκοσμο, στον οποίο τα πυρηνικά δεν ήταν η απάντηση, όποια κι αν ήταν η ερώτηση.
Μετά από χρόνια, συνάντησα τον εαυτό μου να βλέπει στην τηλεόραση ντοκιμαντέρ για το απεμπλουτισμένο ουράνιο των Αμερικανων και για ένα ακόμα ατύχημα στο Κοζλοντούι.
Και η αόριστη άποψη για την επικινδυνότητα της χρήσης των πυρηνικών, έγινε μια βαθιά πεποίθηση.
Δεν χρειάστηκαν να περάσουν και πολλά χρόνια, μέχρι να διαπιστώσω ότι η λάμπα που ανάβω, ίσως να καίει εισαγόμενο ρεύμα που έχει παραχθεί από πυρηνικά, λίγα χιλιόμετρα μακριά από τη Θεσσαλονίκη. Όπως και κάθε άλλος Έλληνας, δεν ίδρωσε το αυτί μου. Ζητώ συγγνώμη γι’ αυτό.
Την περασμένη εβδομάδα όμως, κάτι άλλαξε: Το θέμα της Παραγωγής Ηλεκτρικής Ενέργειας από Πυρηνικά, τέθηκε επίσημα στο τραπέζι, από την ευφυέστερη κυβέρνηση της χώρας.
Δεν είμαι σε θέση να ξέρω αν οι δηλώσεις του ...Υ(πε)ΧΩΔΕ είναι απλά ένας ευτελής εκβιασμός, σε απάντηση των αντιδράσεων για τις εξαγγελθείσες εγκαταστάσεις λιθάνθρακα, ή αν μιλούσε σοβαρα. Όσο σοβαρά –δηλαδή- μπορεί να μιλάει κάποιος που θέλει να φυτέψει πυρηνικά στη γειτονιά μου. (Η εναλλακτική που έθεσε –σε ρόλο μπαμπούλα- ήταν εγκαταστάσεις λιθάνθρακα στην...Ελαφόνησσο! Χα!!! Σα να λέμε «Χωματερή στον Αστέρα Βουλιαγμένης», αλλά στο πιο Χιππυ!)
Επανέρχομαι.
Ως γνωστόν, η Ψωροκώσταινα στερείται παντελώς πλουτοπαραγωγικών πηγών ουρανίου, πλουτωνίου, ή τελοσπάντων όποιου ασταθούς χημικού στοιχείου μπορεί να παράξει πυρηνική ενέργεια. Επίσης, δεν τυγχάνει να γνωρίζω κανένα εργολαβίσκο της συμφοράς που θα μπορούσε να φέρει –εν Ελλάδι- μια τέτοια εγκατάσταση σε πέρας, τηρώντας όλους τους κανόνες ασφαλείας, προκειμένου να κοιμάμαι ήσυχος. Τέλος, κανείς δεν μου διευκρίνησε τι θα κάνουμε με τα απόβλητα. Φαντάζομαι ότι θα χρειαστεί να τα εξάγουμε –με το αντίστοιχο κόστος- σε κάποιο υπανάπτυκτο κρατίδιο της Αφρικής, για να το θάψουν στις εσχατιές του κόσμου, δίπλα στους τύμβους των θυμάτων των δικών τους εμφυλίων. Περίπου ό,τι κάνουμε σήμερα με το «Ενιαίο Σύστημα Διαχείρισης Αποριμμάτων», δηλαδή.
Κι αναρωτιέμαι, τώρα, ο αναιδής....
Αφού πρόκειται να εισάγουμε την τεχνογνωσία και τις πρώτες (πυρηνικές) ύλες και να εξάγουμε τα απόβλητά μας, τότε μήπως να αγοράζαμε απλά το ρεύμα από κάποια άλλη χώρα; «Πας καλά;» θα μας πουν «Τέτοια έργα πνοής θα οδηγήσουν τον τόπο στο αύριο», «Είσαι προβοκάτορας» και @ρχίδι@ τούμπανα!
Ανοησίες! Δεν σώζεται με τα πυρηνικά η Ελλάδα. Δεν υπάρχει καν λόγος να το συζητάμε.
Τα πυρηνικά δεν είναι λύση. Ρώτα όποιον θες. Ρώτα στον Δημόκριτο. Ρώτα τους μετανάστες από το Τσέρνομπιλ. Ρώτα την Greenpeace. Ρώτα το Ιραν που απειλείται κάθε μέρα, επειδή διάλεξε τον λάθος έμπορο για να αγοράσει πυρηνικά. Ρώτα. Απλά ρώτα.
Δεν ξέρω πολλά. Ούτε για την Πυρηνική ενέργεια, ούτε για τον λιγνίτη, ούτε για την εκτροπή του Αχελώου. Δεν ξέρω, παρά ελάχιστα για τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας. Αλλά το στενό μου το κεφάλι και τα λίγα πράγματα που μου έμαθαν οι γονείς μου, λένε ότι, αν πρόκειται να πειραματιστούμε με κάτι νέο, προκειμένου να συνεχίσει να καίει τσάμπα η λάμπα, ας είναι οι ηλιακοί συλλέκτες, οι ανεμογεννήτριες και τα υδοηλεκτρικά, που, αν μη τι άλλο, δεν απαιτούν ΑΓΟΡΑ πρωτων υλών και δεν παράγουν ΑΠΟΒΛΗΤΑ ξένα με τη φύση αυτού του πλανήτη που καταδέχεται την ενοχλητική μας παρουσία.
Αντεπιτίθεμαι, λοιπόν, και λέω τα πράγματα όπως τα βλέπω:
ΠΥΡΗΝΙΚΗ ΕΝΕΡΓΕΙΑ; ΟΧΙ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ.
Κι αν με ξαναρωτήσουν, σε πέντε-δέκα χρόνια, θ’ αναγκαστώ να τους στείλω στο διάολο, γιατί βαριέμαι να συζητάω με ηλίθιους που δεν δέχονται μια οριστική απάντηση ως οριστική. Την ίδια απάντηση που διατυπώθηκε εικοσι-πέντε χρόνια πρίν αυτολεξί και από τότε, δεν έχει αλλάξει τίποτα. Ούτε τεχνολογικά, ούτε οικονομικά, ούτε οικολογικά, ούτε σεισμολογικά!
Κι αν –όπως είπα παραπάνω- αυτή η βλακώδης πρόταση δεν είναι παρά μια μπλόφα, τότε κακό του κεφαλιού τους. Γιατί η επιλογή της πυρηνικής ενέργειας σαν «εναλλακτική» των άλλων –λιγότερο- ρυπαρών πηγών ενέργειας αποδεικνύει ότι στερούνται λογικών επιχειρημάτων και ως εκ τούτου θα πρέπει να αντιμετωπίζονται ώς αποτυχημένοι βλάκες.
Έχω άδικο, ή να κάνουμε ...δημοψηφισμα;
Μιλάμε για είκοσι-πέντε –και βάλε- χρόνια πίσω, όταν η Ελλάδα ήταν πολύ πιο απλή. Τότε, η Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα μάς είχε φέρει τις μπανάνες και τα video, H Εθνική Ελλάδος δεν φανταζόταν ότι μπορεί να σηκώσει το ευρωπαϊκό στο μπάσκετ. Κάποιες μονοκατοικίες της Νέας Σμύρνης γίνονταν Πολυκατοικίες και η Τζένη είχε μόλις αποκτήσει το πρώτο της αυτοκίνητο. Ένα μπορντώ 2CV.
Δεν θυμάμαι την Τζένη να οδηγεί αυτό το αυτοκίνητο. Αυτό που μου είχε κάνει εντύπωση ήταν δυο πράγματα: τα παράθυρα που «διπλώναν» προς τα πάνω και ένα κίτρινο αυτοκόλλητο στο πίσω τζάμι. Ήταν ένα αυτοκόλλητο στρογγυλό, με έναν πορτοκαλί «ήλιο» που εγραφε: «ΠΥΡΗΝΙΚΗ ΕΝΕΡΓΕΙΑ; ΟΧΙ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ!».
Έιναι μάλλον αυτονόητο ότι εγώ τότε δέν είχα την παραμικρή ιδέα γύρω από την πυρηνική ενέργεια. Δεν μου είχαν πει τίποτα στο σχολείο για αυτήν και οι γονείς μου την θεωρούσαν –φαντάζομαι- επιστημονική φαντασία, για τα δεδομένα της Ψωροκώσταινας.
Ρώτησα λοιπόν τη μάνα μου τι σημαίνει αυτό το αυτοκόλλητο και εκείνη μου απάντησε ...κάτι μάλλον ακατανόητο.
Χρειάστηκε να περάσουν μερικά χρόνια για να ξανα-ακούσω τη λέξη «Πυρηνικό».
Δεν μπορώ να θυμηθώ αν ήταν πρώτα η ταινία «Η επόμενη μέρα» ή το ατύχημα του Τσέρνομπιλ που μας στέρησε τα λαχανικά για κάμποσο. Πάντως, η σημασία που έδωσα στην συγκεκριμένη λέξη ήταν μάλλον αρνητική. Γιατί, όπως και να είχε, στο μικρό μου το μυαλό, η πυρηνική ενέργεια ήταν κάτι κακό, κάτι που σκοτώνει τον κόσμο. Ακολούθησαν και άλλα παραδείγματα προς αποφυγή, κατι σκόρπιες φωτογραφίες από τη Χιροσίμα, το «Σύνδρομο της Κίνας», το Κοζλοντούι... ενδείξεις που επιβεβαίωναν ότι η απέχθειά μου για κάθε τι «πυρηνικό» ήταν περισσότερο από δικαιολογημένη.
Έτσι μεγάλωσα: Σε μια πόλη που είχε στους δρόμους ταμπέλες που έλεγαν «Δήμος Τάδε – Αποπηρηνικοποιημένη ζώνη». Σ’ ένα μικρόκοσμο που η πυρηνική σχάση ήταν κατακριτέα και η πυρηνική σύντηξη ήταν το επόμενο εφόδιο των τεχνοκρατών. Ένα μικρόκοσμο, στον οποίο τα πυρηνικά δεν ήταν η απάντηση, όποια κι αν ήταν η ερώτηση.
Μετά από χρόνια, συνάντησα τον εαυτό μου να βλέπει στην τηλεόραση ντοκιμαντέρ για το απεμπλουτισμένο ουράνιο των Αμερικανων και για ένα ακόμα ατύχημα στο Κοζλοντούι.
Και η αόριστη άποψη για την επικινδυνότητα της χρήσης των πυρηνικών, έγινε μια βαθιά πεποίθηση.
Δεν χρειάστηκαν να περάσουν και πολλά χρόνια, μέχρι να διαπιστώσω ότι η λάμπα που ανάβω, ίσως να καίει εισαγόμενο ρεύμα που έχει παραχθεί από πυρηνικά, λίγα χιλιόμετρα μακριά από τη Θεσσαλονίκη. Όπως και κάθε άλλος Έλληνας, δεν ίδρωσε το αυτί μου. Ζητώ συγγνώμη γι’ αυτό.
Την περασμένη εβδομάδα όμως, κάτι άλλαξε: Το θέμα της Παραγωγής Ηλεκτρικής Ενέργειας από Πυρηνικά, τέθηκε επίσημα στο τραπέζι, από την ευφυέστερη κυβέρνηση της χώρας.
Δεν είμαι σε θέση να ξέρω αν οι δηλώσεις του ...Υ(πε)ΧΩΔΕ είναι απλά ένας ευτελής εκβιασμός, σε απάντηση των αντιδράσεων για τις εξαγγελθείσες εγκαταστάσεις λιθάνθρακα, ή αν μιλούσε σοβαρα. Όσο σοβαρά –δηλαδή- μπορεί να μιλάει κάποιος που θέλει να φυτέψει πυρηνικά στη γειτονιά μου. (Η εναλλακτική που έθεσε –σε ρόλο μπαμπούλα- ήταν εγκαταστάσεις λιθάνθρακα στην...Ελαφόνησσο! Χα!!! Σα να λέμε «Χωματερή στον Αστέρα Βουλιαγμένης», αλλά στο πιο Χιππυ!)
Επανέρχομαι.
Ως γνωστόν, η Ψωροκώσταινα στερείται παντελώς πλουτοπαραγωγικών πηγών ουρανίου, πλουτωνίου, ή τελοσπάντων όποιου ασταθούς χημικού στοιχείου μπορεί να παράξει πυρηνική ενέργεια. Επίσης, δεν τυγχάνει να γνωρίζω κανένα εργολαβίσκο της συμφοράς που θα μπορούσε να φέρει –εν Ελλάδι- μια τέτοια εγκατάσταση σε πέρας, τηρώντας όλους τους κανόνες ασφαλείας, προκειμένου να κοιμάμαι ήσυχος. Τέλος, κανείς δεν μου διευκρίνησε τι θα κάνουμε με τα απόβλητα. Φαντάζομαι ότι θα χρειαστεί να τα εξάγουμε –με το αντίστοιχο κόστος- σε κάποιο υπανάπτυκτο κρατίδιο της Αφρικής, για να το θάψουν στις εσχατιές του κόσμου, δίπλα στους τύμβους των θυμάτων των δικών τους εμφυλίων. Περίπου ό,τι κάνουμε σήμερα με το «Ενιαίο Σύστημα Διαχείρισης Αποριμμάτων», δηλαδή.
Κι αναρωτιέμαι, τώρα, ο αναιδής....
Αφού πρόκειται να εισάγουμε την τεχνογνωσία και τις πρώτες (πυρηνικές) ύλες και να εξάγουμε τα απόβλητά μας, τότε μήπως να αγοράζαμε απλά το ρεύμα από κάποια άλλη χώρα; «Πας καλά;» θα μας πουν «Τέτοια έργα πνοής θα οδηγήσουν τον τόπο στο αύριο», «Είσαι προβοκάτορας» και @ρχίδι@ τούμπανα!
Ανοησίες! Δεν σώζεται με τα πυρηνικά η Ελλάδα. Δεν υπάρχει καν λόγος να το συζητάμε.
Τα πυρηνικά δεν είναι λύση. Ρώτα όποιον θες. Ρώτα στον Δημόκριτο. Ρώτα τους μετανάστες από το Τσέρνομπιλ. Ρώτα την Greenpeace. Ρώτα το Ιραν που απειλείται κάθε μέρα, επειδή διάλεξε τον λάθος έμπορο για να αγοράσει πυρηνικά. Ρώτα. Απλά ρώτα.
Δεν ξέρω πολλά. Ούτε για την Πυρηνική ενέργεια, ούτε για τον λιγνίτη, ούτε για την εκτροπή του Αχελώου. Δεν ξέρω, παρά ελάχιστα για τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας. Αλλά το στενό μου το κεφάλι και τα λίγα πράγματα που μου έμαθαν οι γονείς μου, λένε ότι, αν πρόκειται να πειραματιστούμε με κάτι νέο, προκειμένου να συνεχίσει να καίει τσάμπα η λάμπα, ας είναι οι ηλιακοί συλλέκτες, οι ανεμογεννήτριες και τα υδοηλεκτρικά, που, αν μη τι άλλο, δεν απαιτούν ΑΓΟΡΑ πρωτων υλών και δεν παράγουν ΑΠΟΒΛΗΤΑ ξένα με τη φύση αυτού του πλανήτη που καταδέχεται την ενοχλητική μας παρουσία.
Αντεπιτίθεμαι, λοιπόν, και λέω τα πράγματα όπως τα βλέπω:
ΠΥΡΗΝΙΚΗ ΕΝΕΡΓΕΙΑ; ΟΧΙ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ.
Κι αν με ξαναρωτήσουν, σε πέντε-δέκα χρόνια, θ’ αναγκαστώ να τους στείλω στο διάολο, γιατί βαριέμαι να συζητάω με ηλίθιους που δεν δέχονται μια οριστική απάντηση ως οριστική. Την ίδια απάντηση που διατυπώθηκε εικοσι-πέντε χρόνια πρίν αυτολεξί και από τότε, δεν έχει αλλάξει τίποτα. Ούτε τεχνολογικά, ούτε οικονομικά, ούτε οικολογικά, ούτε σεισμολογικά!
Κι αν –όπως είπα παραπάνω- αυτή η βλακώδης πρόταση δεν είναι παρά μια μπλόφα, τότε κακό του κεφαλιού τους. Γιατί η επιλογή της πυρηνικής ενέργειας σαν «εναλλακτική» των άλλων –λιγότερο- ρυπαρών πηγών ενέργειας αποδεικνύει ότι στερούνται λογικών επιχειρημάτων και ως εκ τούτου θα πρέπει να αντιμετωπίζονται ώς αποτυχημένοι βλάκες.
Έχω άδικο, ή να κάνουμε ...δημοψηφισμα;
28 Φεβ 2008
Άκου τι λέει ο Μπεκρής!
Παραθέτω ΔΤ από το ΥΠΕΧΩΔΕ
http://www.minenv.gr/download/2008-01-16.apantisi.gia.elliniko.doc
...και σχολιάζω, με πάσα αναίδεια...
Αθήνα 16 Ιανουαρίου 2008
ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΥΠΟΥ
Σχετικά με το Πάρκο του Ελληνικού
Σχετικά με την χθεσινή συνέντευξη τύπου των δημάρχων Ελληνικού, Αλίμου, Αργυρούπολης και Γλυφάδας και του Νομάρχη Αθηνών για το Πάρκο του Ελληνικού, από το Γραφείο Τύπου και Δημοσίων Σχέσεων του ΥΠΕΧΩΔΕ εκδόθηκε η ακόλουθη ανακοίνωση :
Είναι αδιανόητο να παραποιούνται οι προτάσεις του Υπουργού ΠΕΧΩΔΕ για το Πάρκο Ελληνικού, που στηρίζονται σε εμπεριστατωμένη μελέτη. Έφτασαν μάλιστα στο σημείο να παρουσιάσουν παραπειστικό χάρτη στον οποίο αποτυπώνονται ως κτήρια και οι προβλεπόμενοι ελεύθεροι χώροι και επιπλέον εντέχνως ενσωματώνονται στο χώρο του Πάρκου ακόμα και οι υφιστάμενες πολυκατοικίες στο Δήμο Ελληνικού, οι οποίες βρίσκονται εκτός του χώρου του παλαιού αεροδρομίου.
(ΛΕΩ ΚΙ ΕΓΩ, Ο ΑΝΑΙΔΗΣ: το τσιμέντο, είναι τσιμέντο, είτε καθέτως, είτε οριζοντίως...)
Το ΥΠΕΧΩΔΕ από τις 26 Νοεμβρίου 2007 ξεκίνησε με τις καλύτερες των προθέσεων διαβούλευση για το Πάρκο του Ελληνικού με την συμμετοχή όλων των εμπλεκόμενων φορέων, η οποία θα ολοκληρωθεί στο τέλος Ιανουαρίου 2008. Μάλιστα ήδη αρκετοί φορείς έχουν στείλει τις απόψεις τους.
Προφανώς οι συγκεκριμένοι Δήμαρχοι και ο Νομάρχης Αθηνών δεν θέλουν να συμβάλουν σ’ αυτή την διαβούλευση και βέβαια «όποιος δεν θέλει να ζυμώσει δέκα μέρες κοσκινίζει».
(ΛΕΩ ΚΙ ΕΓΩ, Ο ΑΝΑΙΔΗΣ: επίσης, "δάσος ήταν, δάσος θα γίνει..." -συ είπας...)
Με την στάση τους δείχνουν ότι έχουν επιλέξει το δρόμο του μαξιμαλισμού (ακραία τοπικιστικού) και της στείρας άρνησης. Έτσι ουσιαστικά προωθούν την «πολιτική του τίποτα». (ΛΕΩ ΚΙ ΕΓΩ, Ο ΑΝΑΙΔΗΣ: ενώ η πολιτική του τσιμεντόλιθου, είναι άκρως επ-οικοδομητική...)
Θα επαναλάβουμε ότι το Πάρκο του Ελληνικού δεν είναι μία τοπική υπόθεση των τεσσάρων Δήμων της ευρύτερης περιοχής του Ελληνικού που άλλωστε είναι πραγματικά πολύ προνομιούχοι από απόψεως φυσικού περιβάλλοντος αφού απολαμβάνουν ταυτόχρονα τον Υμηττό και τον Σαρωνικό και προβλέπεται να αποκτήσουν ένα από τα μεγαλύτερα πάρκα σε αστική περιοχή στον κόσμο. (ΛΕΩ ΚΙ ΕΓΩ, Ο ΑΝΑΙΔΗΣ: Βλέπεις, είναι γνωστό τοις πάσοις, οτι τα αεροπλάνα μέχρι πρόσφατα ακούγονταν μέχρι την πλατεία Κουμουνδούρου...)
Το Πάρκο του Ελληνικού είναι μία υπόθεση που αφορά τους κατοίκους ολόκληρου του Λεκανοπεδίου (ΛΕΩ ΚΙ ΕΓΩ, Ο ΑΝΑΙΔΗΣ: ...ειδικότερα τους εργολάβους και τους νεόπλουτους) και κατά συνέπεια τα οφέλη από την αξιοποίηση του χώρου του Παλαιού Αεροδρομίου πρέπει να διαχυθούν σε όλη την Αττική και στις πλέον υποβαθμισμένες περιοχές. (ΛΕΩ ΚΙ ΕΓΩ, Ο ΑΝΑΙΔΗΣ: Ειδικοί ανεμιστήρες θα στέλνουν τον καθαρό αέρα ίσαμε τους πρόποδες του Αιγάλεω )
Η δημιουργία του Πάρκου του Ελληνικού αποτελεί μία από τις σημαντικότερες προτεραιότητες του ΥΠΕΧΩΔΕ. (ΛΕΩ ΚΙ ΕΓΩ, Ο ΑΝΑΙΔΗΣ: αμέσως μετά τις τράπεζες του Λιχτενστάιν, την αναδάσωση της Ομόνοιας, το μετρό της Ρόδου και το νεό Καζίνο...)
Η θέση του Υπουργού κ. Γιώργου Σουφλιά άλλωστε είναι απολύτως σαφής :
1. Πρόκειται για ένα από τα σημαντικότερα περιβαλλοντικά έργα που προωθείται στην χώρα μας με το οποίο δημιουργούμε το μεγαλύτερο Πάρκο στην Ευρώπη και ένα από τα μεγαλύτερα στον κόσμο σε αστική περιοχή. (ΛΕΩ ΚΙ ΕΓΩ, Ο ΑΝΑΙΔΗΣ: καλά, αυτό δεν είναι θέση, είναι κόμπλεξ... Αμόλα μεζούρα!!! Τι; 18?!?! Μια χαρά σε κόβω, για μπεκρή!)
Η επιφάνειά του θα είναι 6.000 στρέμματα και θα βρίσκεται σε επαφή με τα 500 στρέμματα του Γκολφ της Γλυφάδας. Δηλαδή, θα υπάρχει μία ενιαία έκταση επιφάνειας 6.500 στρεμμάτων. (ΛΕΩ ΚΙ ΕΓΩ, Ο ΑΝΑΙΔΗΣ: Επιτρέπεται να κάνω πικ-νικ στο γκολφ, η απαιτείται συνδρομή; Πόσο πάει το τετραγωνικό; Οι τρύπες μετράνε; Επίσης, φαντάζομαι ότι τα 6000 στρ θα μπορούσαν να γίνουν και ένα θαυμάσιο παρκινγκ για εκείνα τα οικολογικά ηλεκτροκίνητα αυτοκινητάκια των ραμολί με τα μπαστούνια.)
2. Για την κατασκευή και συντήρηση του Πάρκου, αλλά και για την εξασφάλιση πόρων για τη σύσταση «Πράσινου Ταμείου», το Πάρκο θα δημιουργηθεί με την μέθοδο της αυτοχρηματοδότησης
(ΛΕΩ ΚΙ ΕΓΩ, Ο ΑΝΑΙΔΗΣ: Πάλι στα λεφτά το γυρισες, ψηλέ! Οι λεύκες, τα πεύκα και οι ευκάλυπτοι θα πληρώνουν τέλη 6 ευρώ / ημέρα. Οι αγγελικές, τα λιγούστρα και οι πυράκανθοι 3 ευρώ / ημέρα, ενώ το γκαζόν -φυσικό ή πλαστικό- θα πληρώνει από 1 έως 1,5 ευρώ / ημέρα, ανάλογα την πυκνότητα).
Συγκεκριμένα, θα καλυφθεί έκταση 300 στρεμμάτων, με ήπια ανάπτυξη και σχεδιασμό φιλικό προς το περιβάλλον. (ΛΕΩ ΚΙ ΕΓΩ, Ο ΑΝΑΙΔΗΣ: παφ και τάληρο, τσιφούτηηηηηηηη)
3. Με αυτό τον τρόπο, χωρίς (ΛΕΩ ΚΙ ΕΓΩ, Ο ΑΝΑΙΔΗΣ: πας ένα στοίχημα;) να επιβαρυνθεί ο Έλληνας φορολογούμενος, εξασφαλίζουμε :
- την πλήρη χρηματοδότηση της κατασκευής και της συντήρησης του Πάρκου,
- τη δημιουργία «Πράσινου Ταμείου» για έργα ανάπλασης και πρασίνου σε όλη την Αττική (ιδίως στις πιο επιβαρημένες – υποβαθμισμένες περιοχές)
- την απρόσκοπτη κοινοτική χρηματοδότηση για σημαντικά περιβαλλοντικά έργα σε όλη τη χώρα, χωρίς περικοπές που θα προέκυπταν από την χρηματοδότηση του Πάρκου από κοινοτικούς πόρους.
(ΛΕΩ ΚΙ ΕΓΩ, Ο ΑΝΑΙΔΗΣ: δεν το αφήνετε, καλύτερα όπως είναι;... Σε 5-10 χρόνια θα έχει χορταριάσει και η πίστα. Άσε που ίσως τότε να έχει προκύψει κανένας μερακλής ΥΠΕΧΩΔΕς)
Όσο για το θέμα της φύτευσης του Πάρκου, πέραν του ότι αποτελεί αντικείμενο της διαβούλευσης, επαναλαμβάνουμε ότι ο αριθμός των δέντρων και θάμνων που θα φυτευτούν θα προκύψει από εξειδικευμένη φυτοτεχνική μελέτη που θα εκπονηθεί(ΛΕΩ ΚΙ ΕΓΩ, Ο ΑΝΑΙΔΗΣ: αφού στην αρχή μας είπες ότι έχει εκπονηθεί ήδη "εμπεριστατωμένη μελέτη!". Δε φαντάζομαι να εννοείς μελέτη όσα κατεβάζει η κούτρα σου... Γιατί, ακόμα κι έτσι, "εμπεριστατωμένη" μια φορά δεν είναι...)
Σε κάθε περίπτωση πρέπει όλοι να αντιληφθούν ότι δημιουργούμε Πάρκο σε αστική περιοχή και όχι… δάσος. (ΛΕΩ ΚΙ ΕΓΩ, Ο ΑΝΑΙΔΗΣ: ελα, ρε κουτό... Κι έχουμε τόσα δάση στην Αττική...) Ας μην συγκρίνουν, λοιπόν, κάποιοι το Πάρκο που θέλουμε να δημιουργήσουμε στο Ελληνικό με δάση όπως αυτό της Βουλώνης (ΛΕΩ ΚΙ ΕΓΩ, Ο ΑΝΑΙΔΗΣ:τι ξέρουν κι αυτοί οι Βρωμογάλλοι από χωροταξία... Και δε φαντάζεσαι πόσο χάλια είναι το δασος! Απαπα! Έχει και λύκους και δράκους και τεράστια ανακόντα, επίσης!).
ΡΕ ΔΕ -ΦΥΤΕΥΕΙΣ ΚΑΝΑ ΔΕΝΤΡΟ- Ν' ΑΣΠΡΙΣΕΙΣ? ΕΞΥΠΝΑΚΙΑ!
http://www.minenv.gr/download/2008-01-16.apantisi.gia.elliniko.doc
...και σχολιάζω, με πάσα αναίδεια...
Αθήνα 16 Ιανουαρίου 2008
ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΥΠΟΥ
Σχετικά με το Πάρκο του Ελληνικού
Σχετικά με την χθεσινή συνέντευξη τύπου των δημάρχων Ελληνικού, Αλίμου, Αργυρούπολης και Γλυφάδας και του Νομάρχη Αθηνών για το Πάρκο του Ελληνικού, από το Γραφείο Τύπου και Δημοσίων Σχέσεων του ΥΠΕΧΩΔΕ εκδόθηκε η ακόλουθη ανακοίνωση :
Είναι αδιανόητο να παραποιούνται οι προτάσεις του Υπουργού ΠΕΧΩΔΕ για το Πάρκο Ελληνικού, που στηρίζονται σε εμπεριστατωμένη μελέτη. Έφτασαν μάλιστα στο σημείο να παρουσιάσουν παραπειστικό χάρτη στον οποίο αποτυπώνονται ως κτήρια και οι προβλεπόμενοι ελεύθεροι χώροι και επιπλέον εντέχνως ενσωματώνονται στο χώρο του Πάρκου ακόμα και οι υφιστάμενες πολυκατοικίες στο Δήμο Ελληνικού, οι οποίες βρίσκονται εκτός του χώρου του παλαιού αεροδρομίου.
(ΛΕΩ ΚΙ ΕΓΩ, Ο ΑΝΑΙΔΗΣ: το τσιμέντο, είναι τσιμέντο, είτε καθέτως, είτε οριζοντίως...)
Το ΥΠΕΧΩΔΕ από τις 26 Νοεμβρίου 2007 ξεκίνησε με τις καλύτερες των προθέσεων διαβούλευση για το Πάρκο του Ελληνικού με την συμμετοχή όλων των εμπλεκόμενων φορέων, η οποία θα ολοκληρωθεί στο τέλος Ιανουαρίου 2008. Μάλιστα ήδη αρκετοί φορείς έχουν στείλει τις απόψεις τους.
Προφανώς οι συγκεκριμένοι Δήμαρχοι και ο Νομάρχης Αθηνών δεν θέλουν να συμβάλουν σ’ αυτή την διαβούλευση και βέβαια «όποιος δεν θέλει να ζυμώσει δέκα μέρες κοσκινίζει».
(ΛΕΩ ΚΙ ΕΓΩ, Ο ΑΝΑΙΔΗΣ: επίσης, "δάσος ήταν, δάσος θα γίνει..." -συ είπας...)
Με την στάση τους δείχνουν ότι έχουν επιλέξει το δρόμο του μαξιμαλισμού (ακραία τοπικιστικού) και της στείρας άρνησης. Έτσι ουσιαστικά προωθούν την «πολιτική του τίποτα». (ΛΕΩ ΚΙ ΕΓΩ, Ο ΑΝΑΙΔΗΣ: ενώ η πολιτική του τσιμεντόλιθου, είναι άκρως επ-οικοδομητική...)
Θα επαναλάβουμε ότι το Πάρκο του Ελληνικού δεν είναι μία τοπική υπόθεση των τεσσάρων Δήμων της ευρύτερης περιοχής του Ελληνικού που άλλωστε είναι πραγματικά πολύ προνομιούχοι από απόψεως φυσικού περιβάλλοντος αφού απολαμβάνουν ταυτόχρονα τον Υμηττό και τον Σαρωνικό και προβλέπεται να αποκτήσουν ένα από τα μεγαλύτερα πάρκα σε αστική περιοχή στον κόσμο. (ΛΕΩ ΚΙ ΕΓΩ, Ο ΑΝΑΙΔΗΣ: Βλέπεις, είναι γνωστό τοις πάσοις, οτι τα αεροπλάνα μέχρι πρόσφατα ακούγονταν μέχρι την πλατεία Κουμουνδούρου...)
Το Πάρκο του Ελληνικού είναι μία υπόθεση που αφορά τους κατοίκους ολόκληρου του Λεκανοπεδίου (ΛΕΩ ΚΙ ΕΓΩ, Ο ΑΝΑΙΔΗΣ: ...ειδικότερα τους εργολάβους και τους νεόπλουτους) και κατά συνέπεια τα οφέλη από την αξιοποίηση του χώρου του Παλαιού Αεροδρομίου πρέπει να διαχυθούν σε όλη την Αττική και στις πλέον υποβαθμισμένες περιοχές. (ΛΕΩ ΚΙ ΕΓΩ, Ο ΑΝΑΙΔΗΣ: Ειδικοί ανεμιστήρες θα στέλνουν τον καθαρό αέρα ίσαμε τους πρόποδες του Αιγάλεω )
Η δημιουργία του Πάρκου του Ελληνικού αποτελεί μία από τις σημαντικότερες προτεραιότητες του ΥΠΕΧΩΔΕ. (ΛΕΩ ΚΙ ΕΓΩ, Ο ΑΝΑΙΔΗΣ: αμέσως μετά τις τράπεζες του Λιχτενστάιν, την αναδάσωση της Ομόνοιας, το μετρό της Ρόδου και το νεό Καζίνο...)
Η θέση του Υπουργού κ. Γιώργου Σουφλιά άλλωστε είναι απολύτως σαφής :
1. Πρόκειται για ένα από τα σημαντικότερα περιβαλλοντικά έργα που προωθείται στην χώρα μας με το οποίο δημιουργούμε το μεγαλύτερο Πάρκο στην Ευρώπη και ένα από τα μεγαλύτερα στον κόσμο σε αστική περιοχή. (ΛΕΩ ΚΙ ΕΓΩ, Ο ΑΝΑΙΔΗΣ: καλά, αυτό δεν είναι θέση, είναι κόμπλεξ... Αμόλα μεζούρα!!! Τι; 18?!?! Μια χαρά σε κόβω, για μπεκρή!)
Η επιφάνειά του θα είναι 6.000 στρέμματα και θα βρίσκεται σε επαφή με τα 500 στρέμματα του Γκολφ της Γλυφάδας. Δηλαδή, θα υπάρχει μία ενιαία έκταση επιφάνειας 6.500 στρεμμάτων. (ΛΕΩ ΚΙ ΕΓΩ, Ο ΑΝΑΙΔΗΣ: Επιτρέπεται να κάνω πικ-νικ στο γκολφ, η απαιτείται συνδρομή; Πόσο πάει το τετραγωνικό; Οι τρύπες μετράνε; Επίσης, φαντάζομαι ότι τα 6000 στρ θα μπορούσαν να γίνουν και ένα θαυμάσιο παρκινγκ για εκείνα τα οικολογικά ηλεκτροκίνητα αυτοκινητάκια των ραμολί με τα μπαστούνια.)
2. Για την κατασκευή και συντήρηση του Πάρκου, αλλά και για την εξασφάλιση πόρων για τη σύσταση «Πράσινου Ταμείου», το Πάρκο θα δημιουργηθεί με την μέθοδο της αυτοχρηματοδότησης
(ΛΕΩ ΚΙ ΕΓΩ, Ο ΑΝΑΙΔΗΣ: Πάλι στα λεφτά το γυρισες, ψηλέ! Οι λεύκες, τα πεύκα και οι ευκάλυπτοι θα πληρώνουν τέλη 6 ευρώ / ημέρα. Οι αγγελικές, τα λιγούστρα και οι πυράκανθοι 3 ευρώ / ημέρα, ενώ το γκαζόν -φυσικό ή πλαστικό- θα πληρώνει από 1 έως 1,5 ευρώ / ημέρα, ανάλογα την πυκνότητα).
Συγκεκριμένα, θα καλυφθεί έκταση 300 στρεμμάτων, με ήπια ανάπτυξη και σχεδιασμό φιλικό προς το περιβάλλον. (ΛΕΩ ΚΙ ΕΓΩ, Ο ΑΝΑΙΔΗΣ: παφ και τάληρο, τσιφούτηηηηηηηη)
3. Με αυτό τον τρόπο, χωρίς (ΛΕΩ ΚΙ ΕΓΩ, Ο ΑΝΑΙΔΗΣ: πας ένα στοίχημα;) να επιβαρυνθεί ο Έλληνας φορολογούμενος, εξασφαλίζουμε :
- την πλήρη χρηματοδότηση της κατασκευής και της συντήρησης του Πάρκου,
- τη δημιουργία «Πράσινου Ταμείου» για έργα ανάπλασης και πρασίνου σε όλη την Αττική (ιδίως στις πιο επιβαρημένες – υποβαθμισμένες περιοχές)
- την απρόσκοπτη κοινοτική χρηματοδότηση για σημαντικά περιβαλλοντικά έργα σε όλη τη χώρα, χωρίς περικοπές που θα προέκυπταν από την χρηματοδότηση του Πάρκου από κοινοτικούς πόρους.
(ΛΕΩ ΚΙ ΕΓΩ, Ο ΑΝΑΙΔΗΣ: δεν το αφήνετε, καλύτερα όπως είναι;... Σε 5-10 χρόνια θα έχει χορταριάσει και η πίστα. Άσε που ίσως τότε να έχει προκύψει κανένας μερακλής ΥΠΕΧΩΔΕς)
Όσο για το θέμα της φύτευσης του Πάρκου, πέραν του ότι αποτελεί αντικείμενο της διαβούλευσης, επαναλαμβάνουμε ότι ο αριθμός των δέντρων και θάμνων που θα φυτευτούν θα προκύψει από εξειδικευμένη φυτοτεχνική μελέτη που θα εκπονηθεί(ΛΕΩ ΚΙ ΕΓΩ, Ο ΑΝΑΙΔΗΣ: αφού στην αρχή μας είπες ότι έχει εκπονηθεί ήδη "εμπεριστατωμένη μελέτη!". Δε φαντάζομαι να εννοείς μελέτη όσα κατεβάζει η κούτρα σου... Γιατί, ακόμα κι έτσι, "εμπεριστατωμένη" μια φορά δεν είναι...)
Σε κάθε περίπτωση πρέπει όλοι να αντιληφθούν ότι δημιουργούμε Πάρκο σε αστική περιοχή και όχι… δάσος. (ΛΕΩ ΚΙ ΕΓΩ, Ο ΑΝΑΙΔΗΣ: ελα, ρε κουτό... Κι έχουμε τόσα δάση στην Αττική...) Ας μην συγκρίνουν, λοιπόν, κάποιοι το Πάρκο που θέλουμε να δημιουργήσουμε στο Ελληνικό με δάση όπως αυτό της Βουλώνης (ΛΕΩ ΚΙ ΕΓΩ, Ο ΑΝΑΙΔΗΣ:τι ξέρουν κι αυτοί οι Βρωμογάλλοι από χωροταξία... Και δε φαντάζεσαι πόσο χάλια είναι το δασος! Απαπα! Έχει και λύκους και δράκους και τεράστια ανακόντα, επίσης!).
ΡΕ ΔΕ -ΦΥΤΕΥΕΙΣ ΚΑΝΑ ΔΕΝΤΡΟ- Ν' ΑΣΠΡΙΣΕΙΣ? ΕΞΥΠΝΑΚΙΑ!
σκατά αναδάσωση...
Και να που το βουνό μας θα μείνει καραφλό και ο Πάνας θα κρύβεται σκυφτός ανάμεσα στα θυμάρια....
Γιατί για μια ακόμα φορά αποδεικνύεται πως οι αρμόδιοι δεν μπορούν ούτε να συστήσουν μια επταμελή επιτροπή και να διαλέξουν επιτυχώς σε ποιον θα δώσουν το παραδάκι για να πάει μια βόλτα στην Πάρνηθα και να φυτέψει ένα καινούργιο ...δάσος!
Η μήπως φταίνε οι άλλοι, εκείνοι οι φιλάργυροι που ένιωσαν αδικημένοι από το χαμένο «μπριζολάκι» της «αναδόχου εταιρείας»;
Απ’ όσο κατάλαβα, το πρόβλημα προέκυψε όταν ανακοινώθηκαν τα αποτελέσματα του «διαγωνισμού δια την ανάδειξη της αναδόχου εταιρείας, που θα αναλάβει να φέρει σε πέρας το επίπονον δαπανηρόν και ψυχοφθόρον έργον της αναδάσωσης του όρους Πάρνις».
Συγκεκριμένα, μια συμμετέχουσα εταιρεία, από αυτές που δεν τους αρέσει να χάνουν, αποφάσισε ότι, από το να μην πάρει εκείνη τα λεφτά, καλύτερα να μη πραγματοποιηθεί καθόλου η αναδάσωση, να μην πλερώνουμε και κερατιάτικα.
Έτσι, αφού σκάλισε υπομονετικά τα κιτάπια της, με τη συντροφιά γλοιωδών χαρτογιακάδων, αντιτάχθηκε στη λαμογιά του υπουργού και στα κουμπαριλίκια των καραγκιόζηδων με το μακρύ το χέρι, και με την –δίκαιη- πρόφαση της «επταμελούς επιτροπής με τα τρία μέλη», προσέβαλλε το αποτέλεσμα του διαγωνισμού.
Με πιάνεις;
Και ρωτάω εγώ, ο αναιδής:
1) Έλεγε μαλακίες ο μπαμπάς μου ο γεωπόνος, όταν μου μάθαινε το «ό,τι φυτέψεις το Φλεβάρη, θα το δεις το καλοκαίρι;»
2) Γνωρίζουν κάτι οι εξαιρετικοί επιστήμονες της παραλίγο αναδόχου εταιρείας, σχετικά με το πότε πρέπει να φυτευτεί κατιτίς για να πιάσει; (Λες και τους νοιάζει...)
3) Πόσο επιτυχής θα είναι μια δενδροφύτευση εκτός εποχής –τον Ιούνιο, ας πούμε;
4) Πότε θα επαναληφθεί η αποτυχημένη δενδροφύτευση, πόσο θα (ξανα)κοστίσει και ποιός θα πάρει τον παρά;
5) Πόσο χώμα θα χαθεί μέχρι τον ερχόμενο Φεβρουάριο;
6) Πόσο μαλάκες είμαστε που δεν τους έχουμε εξορίσει ακόμα στα καμμένα;
7) Μπας και πρέπει να κάνουμε τα κουμάντα μόνοι μας και να φυτέψουμε το βουνό με τα χεράκια μας, χωρίς παράδες, χωρίς κουμπάρους, χωρίς ατάλαντους αργόσχολους στα πόδια μας;
ΓΑΜΩ ΤΟ ΚΕΡΑΤΟ ΜΟΥ! Είμαι τόσο ρομαντικός, ώστε να πιστεύω ότι δεν είμαστε μόνο 5-10 χιλιάδες αυτοί που θρηνήσαμε το δάσος;
Τελικά, το δάσος το έκαψαν όντως οι βοσκοί. Εκείνοι που βάζουν κάθε βράδυ τα πρόβατα για ύπνο στο μαντρί, με παραμύθια για τσόντες, Μακεδονίες και άλλες βουκολικές αμαρτίες.
ΜΠΕΕΕΕΕΕεεεε...
(δια του λόγου το αληθές:http://www.skai.gr/master_avod.php?id=74717&cid=1485&bc=1485&lsc=1)
Γιατί για μια ακόμα φορά αποδεικνύεται πως οι αρμόδιοι δεν μπορούν ούτε να συστήσουν μια επταμελή επιτροπή και να διαλέξουν επιτυχώς σε ποιον θα δώσουν το παραδάκι για να πάει μια βόλτα στην Πάρνηθα και να φυτέψει ένα καινούργιο ...δάσος!
Η μήπως φταίνε οι άλλοι, εκείνοι οι φιλάργυροι που ένιωσαν αδικημένοι από το χαμένο «μπριζολάκι» της «αναδόχου εταιρείας»;
Απ’ όσο κατάλαβα, το πρόβλημα προέκυψε όταν ανακοινώθηκαν τα αποτελέσματα του «διαγωνισμού δια την ανάδειξη της αναδόχου εταιρείας, που θα αναλάβει να φέρει σε πέρας το επίπονον δαπανηρόν και ψυχοφθόρον έργον της αναδάσωσης του όρους Πάρνις».
Συγκεκριμένα, μια συμμετέχουσα εταιρεία, από αυτές που δεν τους αρέσει να χάνουν, αποφάσισε ότι, από το να μην πάρει εκείνη τα λεφτά, καλύτερα να μη πραγματοποιηθεί καθόλου η αναδάσωση, να μην πλερώνουμε και κερατιάτικα.
Έτσι, αφού σκάλισε υπομονετικά τα κιτάπια της, με τη συντροφιά γλοιωδών χαρτογιακάδων, αντιτάχθηκε στη λαμογιά του υπουργού και στα κουμπαριλίκια των καραγκιόζηδων με το μακρύ το χέρι, και με την –δίκαιη- πρόφαση της «επταμελούς επιτροπής με τα τρία μέλη», προσέβαλλε το αποτέλεσμα του διαγωνισμού.
Με πιάνεις;
Και ρωτάω εγώ, ο αναιδής:
1) Έλεγε μαλακίες ο μπαμπάς μου ο γεωπόνος, όταν μου μάθαινε το «ό,τι φυτέψεις το Φλεβάρη, θα το δεις το καλοκαίρι;»
2) Γνωρίζουν κάτι οι εξαιρετικοί επιστήμονες της παραλίγο αναδόχου εταιρείας, σχετικά με το πότε πρέπει να φυτευτεί κατιτίς για να πιάσει; (Λες και τους νοιάζει...)
3) Πόσο επιτυχής θα είναι μια δενδροφύτευση εκτός εποχής –τον Ιούνιο, ας πούμε;
4) Πότε θα επαναληφθεί η αποτυχημένη δενδροφύτευση, πόσο θα (ξανα)κοστίσει και ποιός θα πάρει τον παρά;
5) Πόσο χώμα θα χαθεί μέχρι τον ερχόμενο Φεβρουάριο;
6) Πόσο μαλάκες είμαστε που δεν τους έχουμε εξορίσει ακόμα στα καμμένα;
7) Μπας και πρέπει να κάνουμε τα κουμάντα μόνοι μας και να φυτέψουμε το βουνό με τα χεράκια μας, χωρίς παράδες, χωρίς κουμπάρους, χωρίς ατάλαντους αργόσχολους στα πόδια μας;
ΓΑΜΩ ΤΟ ΚΕΡΑΤΟ ΜΟΥ! Είμαι τόσο ρομαντικός, ώστε να πιστεύω ότι δεν είμαστε μόνο 5-10 χιλιάδες αυτοί που θρηνήσαμε το δάσος;
Τελικά, το δάσος το έκαψαν όντως οι βοσκοί. Εκείνοι που βάζουν κάθε βράδυ τα πρόβατα για ύπνο στο μαντρί, με παραμύθια για τσόντες, Μακεδονίες και άλλες βουκολικές αμαρτίες.
ΜΠΕΕΕΕΕΕεεεε...
(δια του λόγου το αληθές:http://www.skai.gr/master_avod.php?id=74717&cid=1485&bc=1485&lsc=1)
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)