σκατά αναδάσωση...

Και να που το βουνό μας θα μείνει καραφλό και ο Πάνας θα κρύβεται σκυφτός ανάμεσα στα θυμάρια....

Γιατί για μια ακόμα φορά αποδεικνύεται πως οι αρμόδιοι δεν μπορούν ούτε να συστήσουν μια επταμελή επιτροπή και να διαλέξουν επιτυχώς σε ποιον θα δώσουν το παραδάκι για να πάει μια βόλτα στην Πάρνηθα και να φυτέψει ένα καινούργιο ...δάσος!
Η μήπως φταίνε οι άλλοι, εκείνοι οι φιλάργυροι που ένιωσαν αδικημένοι από το χαμένο «μπριζολάκι» της «αναδόχου εταιρείας»;

Απ’ όσο κατάλαβα, το πρόβλημα προέκυψε όταν ανακοινώθηκαν τα αποτελέσματα του «διαγωνισμού δια την ανάδειξη της αναδόχου εταιρείας, που θα αναλάβει να φέρει σε πέρας το επίπονον δαπανηρόν και ψυχοφθόρον έργον της αναδάσωσης του όρους Πάρνις».
Συγκεκριμένα, μια συμμετέχουσα εταιρεία, από αυτές που δεν τους αρέσει να χάνουν, αποφάσισε ότι, από το να μην πάρει εκείνη τα λεφτά, καλύτερα να μη πραγματοποιηθεί καθόλου η αναδάσωση, να μην πλερώνουμε και κερατιάτικα.
Έτσι, αφού σκάλισε υπομονετικά τα κιτάπια της, με τη συντροφιά γλοιωδών χαρτογιακάδων, αντιτάχθηκε στη λαμογιά του υπουργού και στα κουμπαριλίκια των καραγκιόζηδων με το μακρύ το χέρι, και με την –δίκαιη- πρόφαση της «επταμελούς επιτροπής με τα τρία μέλη», προσέβαλλε το αποτέλεσμα του διαγωνισμού.
Με πιάνεις;

Και ρωτάω εγώ, ο αναιδής:
1) Έλεγε μαλακίες ο μπαμπάς μου ο γεωπόνος, όταν μου μάθαινε το «ό,τι φυτέψεις το Φλεβάρη, θα το δεις το καλοκαίρι;»
2) Γνωρίζουν κάτι οι εξαιρετικοί επιστήμονες της παραλίγο αναδόχου εταιρείας, σχετικά με το πότε πρέπει να φυτευτεί κατιτίς για να πιάσει; (Λες και τους νοιάζει...)
3) Πόσο επιτυχής θα είναι μια δενδροφύτευση εκτός εποχής –τον Ιούνιο, ας πούμε;
4) Πότε θα επαναληφθεί η αποτυχημένη δενδροφύτευση, πόσο θα (ξανα)κοστίσει και ποιός θα πάρει τον παρά;
5) Πόσο χώμα θα χαθεί μέχρι τον ερχόμενο Φεβρουάριο;
6) Πόσο μαλάκες είμαστε που δεν τους έχουμε εξορίσει ακόμα στα καμμένα;
7) Μπας και πρέπει να κάνουμε τα κουμάντα μόνοι μας και να φυτέψουμε το βουνό με τα χεράκια μας, χωρίς παράδες, χωρίς κουμπάρους, χωρίς ατάλαντους αργόσχολους στα πόδια μας;

ΓΑΜΩ ΤΟ ΚΕΡΑΤΟ ΜΟΥ! Είμαι τόσο ρομαντικός, ώστε να πιστεύω ότι δεν είμαστε μόνο 5-10 χιλιάδες αυτοί που θρηνήσαμε το δάσος;

Τελικά, το δάσος το έκαψαν όντως οι βοσκοί. Εκείνοι που βάζουν κάθε βράδυ τα πρόβατα για ύπνο στο μαντρί, με παραμύθια για τσόντες, Μακεδονίες και άλλες βουκολικές αμαρτίες.


ΜΠΕΕΕΕΕΕεεεε...

(δια του λόγου το αληθές:http://www.skai.gr/master_avod.php?id=74717&cid=1485&bc=1485&lsc=1)